Werken op de SEH: ‘We houden de moed erin’

Wanneer een patiënt met coronaklachten het ziekenhuis binnenkomt, gaat dat altijd via de Spoedeisende hulp. Lisanne: ‘Iedereen komt via de spoed binnen. Positief geteste mensen, maar ook patiënten met vage klachten zoals hoofdpijn, buikpijn en hoesten. Deze mensen vangen we allemaal in isolatie op.’ ‘Ik was wel zenuwachtig voor wat komen ging’, vertelt Valerie. ‘Ik was ook nieuwsgierig en wilde graag meekijken bij de allereerste coronapatiënt. Het is net als zwemles, je springt een keer in het diepe en daarna weet je het.’

Verschil met eerste golf

In de eerste golf kwamen er op de SEH bijna geen patiënten met hersenbloedingen, buikpijn en trauma binnen. Valerie: ‘We zagen bijna niks anders dan corona. Dat was wel bijzonder. Dat is nu in de tweede golf wel anders. De reguliere zorg gaat gewoon door, dus de diensten zijn nu veel drukker. Er is af en toe de spanning: hoeveel kunnen we nog aan? Daar maak ik mij in deze tweede golf wat meer zorgen over. Ik houd vooral mijn hart vast voor wat er nog komen gaat.’ Lisanne vult aan: ‘Door deze twee stromen, legt het meer druk op de zorg. Dat maakt het fysiek zwaarder.’

Hulp van buddy's

Jonge en oude mensen met klachten komen binnen. ‘De opvang van een patiënt op de SEH duurt vaak al een uur. Maar als we moeten wachten op de uitslag van de COVID-test, staan we vaak nog langer ‘vast’ op de kamer in ons pak’, vertelt Lisanne. ‘Het is op de SEH vaak hectisch en druk, waardoor een collega – die voor een uur vaststaat – soms cruciaal is om de doorloop van patiënten aan te kunnen. Het is dan soms moeilijk te organiseren dat elke patiënt gelijk een verpleegkundige en een dokter op de SEH treft. Gelukkig krijgen we veel hulp van onze buddy’s. Ze staan voor de deur, geven ons spullen aan en lopen continue heen en weer. Daar zijn we erg blij mee.’

Ziektebeeld

Toch is het – voor de SEH - een recht-toe-recht-aan ziektebeeld, zegt Valerie. ‘Mensen die heel ziek zijn presenteren zich hetzelfde. Dat is ook wel fijn in zo’n pandemie, want zo kunnen we snel schakelen en houd je doorstroming op de SEH. Toch zien we ook weleens patiënten die we een paar dagen eerder nog ontslagen hebben op de verpleegafdeling weer terug op de Spoed. Deze mensen zakken dan toch weer in, maar ook dat past bij het ziektebeeld.’

Ernstig zieker dan gedacht

Waar Valerie zich wel over verbaast, is dat mensen minder ziek ogen dan de cijfers laten zien. Valerie: ‘Mensen zijn nog druk aan de klets, terwijl ze een saturatie hebben van 80%.’ Lisanne beaamt dit. ‘Het is lastig in te schatten hoe ziek een patiënt is. Soms breng ik de patiënt – nog lachend en praatjes voor tien – naar de verpleegafdeling. Niet veel later hoor ik dan dat ze ernstig ziek zijn, of zelfs zijn overleden. Daar schrik ik wel van.’

Minder persoonlijk

Ook blijft het lastig om echt contact te maken met de patiënt. Lisanne: ‘Het is minder persoonlijk, want juist dat persoonlijke kan een toevoeging zijn. Spoed is natuurlijk nooit gepland. Mensen komen hier zo binnen en dan is begeleiden, communiceren en aandacht geven toch waar het om draait op de SEH. We zijn op de afdeling wel gewend om voor hele zieke mensen te zorgen, maar elke situatie grijpt mij weer aan. Zo hadden we een ouder echtpaar, beide positief corona, waarbij de partner in isolatie thuis zit en de ander opgenomen moet worden op de IC. Dan laat ik altijd bellen met thuis, omdat je ook niet weet hoe ze er weer uit komen. Dat familie er niet altijd bij kan, dat blijft schrijnend.’

Nederland blijft langer in lockdown en de besmettingscijfers nemen traag af. Ondanks alles blijven Valerie en Lisanne positief. ‘We houden de moed erin. De verdenkingen blijven toch wel komen. Het is vermoeiend, maar samen zetten we de schouders eronder!’