Verpleegkundige Tobias: ‘Veel kansen om mijzelf te ontwikkelen'
Tobias werkt nu acht jaar als verpleegkundige op de verpleegafdelingen in het Deventer Ziekenhuis. 'Ik krijg hier veel kansen om mij verder te ontwikkelen. Het is mijn tweede thuis. Net een klein dorpje.'
'Ik sta voor goede zorg, zonder al te veel regels'
Tobias stopte na 2,5 jaar met de HBO-V en stapte over naar het MBO. Hij kwam in het Deventer Ziekenhuis terecht via Mobiflex. Hij werkte eerst 2,5 jaar op B2 en daarna een half jaar op D2. Dat is nu nog steeds zijn afdeling, maar nu vast in dienst van Deventer Ziekenhuis. Een verpleegafdeling waar vooral patiënten vanuit de orthopedie en traumachirurgie liggen, maar ook vanuit de urologie, gynaecologie, KNO en kaakchirurgie.
Kansen in Deventer Ziekenhuis
Om zijn kennis te verbreden, heeft hij net de wondopleiding afgerond. ‘Ik draai nu ook wondspreekuur op de poli Heelkunde, naast mijn werk in de kliniek. Een stuk uitbreiding op mijn werk, expertise opdoen en ook kennis behouden.’ Tobias krijgt hier genoeg kansen om zich verder te ontwikkelen als verpleegkundige. ‘Ik ben net toch weer begonnen met de HBO-V opleiding. Destijds liep ik tegen de vele verslaglegging aan. Nu ik mij persoonlijk ontwikkeld heb, kan ik veel beter plannen en heb ik al goede kennis opgedaan. Nu het Deventer Ziekenhuis mij die kans biedt, wil ik die graag pakken. En dat ik persoonlijk hiervoor ben gevraagd, geeft ook veel vertrouwen.’
Tweede thuis
Waar staat Tobias voor als verpleegkundige? ‘Ik sta voor goede zorg, zonder al te veel regels. Ik ben heel relaxed op de werkvloer. In acute situaties heb ik het overzicht en creëer ik rust. Ik neem de patiënt mee in wat er gebeurt. Communicatie is daarin heel belangrijk.’ En z’n vak uitoefenen kan maar voor Tobias maar op één plek. Tobias: ‘Het Deventer Ziekenhuis is mijn tweede thuis. Als ik langere tijd op vakantie ben geweest, dan mis ik de plek en mijn collega’s. Iedere keer als ik van de afdeling afloop, kom ik wel een bekende tegen waarmee ik even – als de tijd er is – een kort praatje maak. Het is net een klein dorpje.’
Sallandse aandacht
Een speciaal moment dat Tobias nog goed bijblijft, is een ‘Sallandse aandacht’-momentje. Net even dat stapje extra doen. Tobias: ‘Er lag bij ons een (terminale) patiënt al langere tijd op de afdeling op een luchtdrukmatras, waar elektriciteit voor nodig was. Dus op een mooie zomerdag ben ik ’s avonds naar wachthoofd gegaan, heb ik stroom gevraagd, en ben met haar naar het dakterras gegaan. De patiënt was ontzettend dankbaar. Dat is dan mooie “extra” zorg die je kunt bieden. Het is goed om hier ruimte voor te maken. Als de rust en de tijd er is om dit te doen.’
Verhalen van verpleegkundigen
We zijn ontzettend trots op alle verpleegkundigen die dag in dag uit hard werken om de beste patiëntenzorg te leveren! Deze trots willen we graag zo breed mogelijk delen. In de verhalen staan we stil bij een diversiteit van verpleegkundigen binnen ons ziekenhuis en hoe iedereen het verpleegkundig vak op zijn of haar manier uitoefent. Het beste kunnen we dit doen door henzelf aan het woord te laten. Centrale vraag in elk verhaal: ‘Waar sta jij voor als verpleegkundige? Wat vind jij de schoonheid van je vak?’