Golf(ers)elleboog
De "golf- of golferselleboog" wordt gekenmerkt door pijn aan de binnenzijde van de elleboog, uitstralend naar de onderarm. De pijn wordt veroorzaakt door een ontsteking van de peesaanhechting van de pezen die maken dat u de hand en pols naar beneden kan buigen en een vuist kan maken.
Onderzoek en diagnose
Bij een golfelleboog (epicondylitis medialis) is er sprake van een chronische ontsteking van de aanhechting van de buigpezen aan de binnenzijde van de elleboog.
Klachten
De "golf- of golferselleboog" wordt gekenmerkt door pijn aan de binnenzijde van de elleboog, uitstralend naar de onderarm. De pijn wordt veroorzaakt door een ontsteking van de peesaanhechting van de pezen die maken dat u de hand en pols naar beneden kan kunt buigen en een vuist kunt maken. De aanhechting van deze pezen bevindt zich aan de binnenzijde van de elleboog. Het drukken op de aanhechting van de buigspieren van de pols en de hand aan de binnenzijde van de elleboog doet pijn.
De pijnklachten treden bijvoorbeeld op bij het dragen van een tas of koffer, het slaan van de tennisbal met de forehand, het afslaan van een golfbal en meer.
Oorzaak
Het ontstaan van een golfelleboog hoeft niet door golfen te komen. De mediale epicondylitis of golfelleboog wordt veroorzaakt door een overbelasting van de pezen die maken dat de pols naar de handpalm toe (naar beneden dus) bewogen wordt; de buigspieren. Deze overbelasting kan diverse oorzaken hebben:
- Opslaan met heel hevige kracht of heel veel topspin gebruiken bij de service
- Een te kort of te zwaar tennisracket gebruiken
- De besnaringspanning van het tennisracket is te hoog
- Verminderde of onvoldoende kracht in de pols en schouderspieren
- Te zware tassen, koffers of andere lasten dragen
- Hout hakken
- Een kettingzaag gebruiken of zware snoeischaar
- Zeer frequent gebruik van handwerktuigen (schroevendraaiers, etc.).
Door wat voor reden dan ook zijn deze buigspieren dus overmatig of verkeerd belast geraakt. Daardoor ontstaat een irritatie bij de aanhechting van de spieren aan de binnenzijde van de elleboog. Het is een hinderlijke aandoening, waar u een tijd flink last van kunt hebben, dat duurt soms maanden. Van belang is om te weten dat deze aandoening meestal toch vanzelf weer overgaat.
Diagnose
De diagnose golfelleboog wordt meestal gemaakt op basis van het gesprek met de patiënt en een goed klinisch onderzoek. Voor het stellen van de diagnose is meestal geen nader onderzoek nodig. Een enkele keer kan de arts, afhankelijk van de bevindingen of bij twijfel over de diagnose, een röntgenfoto laten maken van de nek, de schouder of de elleboog. Soms dient met een EMG irritatie van de zenuw in dat gebied (nervus ulnaris) als oorzaak van de klachten uitgesloten worden.
Onderzoeken:
Behandelplan
Er zijn veel behandelingsmogelijkheden voor een golfelleboog. Het is niet te zeggen welke behandelingsmogelijkheid duidelijk beter of slechter is. Een bepaalde methode heeft bij de ene patiënt wel en bij een andere patiënt geen resultaat. De essentie is dat overmatige of verkeerde belasting voorkomen moet worden. Vrijwel iedere behandeling heeft volgens onderzoeken een succeskans van ongeveer 70%. Een operatie heeft waarschijnlijk nog een kleinere kans op het verdwijnen van de klachten! Mede om deze reden wordt niet aan iedereen meteen een operatie aanbevolen.
Wat kan er aan gedaan worden (combinaties zijn mogelijk)?
•De eenvoudigste behandeling is zelf overmatige of verkeerde belasting en daarmee pijn te voorkomen
Het toedienen van lokale frictie (drukmassage) op de pijnlijkste plek kan de pijn dempen
Absolute rust kan worden voorgeschreven, desnoods door de elleboog in te gipsen voor een periode van 4-6 weken. Hierbij bestaat het risico op verstijving van gewrichten
Er zijn speciale bandjes verkrijgbaar, die om de onderarm kunnen worden aangelegd. Daarmee wordt geprobeerd de spanning op de aanhechting van de spieren aan de binnenzijde van de elleboog te verminderen. Ook bestaan er elleboogbraces die de klachten soms goed verlichten
Een andere mogelijkheid is een fysiotherapeutische behandeling. De fysiotherapeut kan met bepaalde apparatuur en fysiotherapeutische handelingen de irritatie dempen en de spieren wat ontspannen
Het inspuiten van het gebied met een ontstekingsremmend middel (corticosteroïden) en een verdovingsvloeistof kan de irritatie doen verminderen
Ook is er een chirurgische behandeling mogelijk. Daarbij wordt de aanhechting van de spieren op de binnenzijde van de elleboog voor een deel losgemaakt en het ontstoken deel van de aanhechting verwijderd. Op die wijze wordt de irritatie opgeheven.
Uw arts zal in overleg met u een behandelplan opstellen.
Mogelijke complicaties van de operatieve behandeling
De ingreep wordt in dagbehandeling verricht. Meerdere anaesthesiologische technieken zijn mogelijk. Na 24 uur mag het drukverband verwijderd worden. Het is de bedoeling dat u snel weer volledig beweegt om verstijving van de elleboog te voorkomen.
Detailopname van de binnenzijde van de elleboog. De pijnklachten van een golfelleboog zijn geloca-liseerd bij de mediale epicondyl (paarse cirkel). De zenuw (n. ulnaris, geel) loopt hier vlak onder door. Bij de operatie dient de zenuw nauwkeurig opgezocht te worden om beschadiging te voorkomen.
Geen enkele ingreep is zonder risico’s. Zo is ook bij de operatieve behandeling van een golfelleboog de normale kans op complicaties aanwezig die bij een operatie bestaan. De enige specifieke risico’s zijn nabloedingen of infectie, gelukkig treden deze zelden op. ook kan er tijdelijk irritatie van de zenuw (ulnaropathie) optreden. Een kleine bloeduitstorting ter plaatse is gebruikelijk.