Drie baby's door IVF: 'Wachten was het meer dan waard'

Voor een op de zes koppels is een kind krijgen niet vanzelfsprekend, zo ook voor Michel en Nienke. Ze kwamen terecht bij het Deventer Ziekenhuis en stappen in een rijdende trein, niet wetende wat hun allemaal te wachten staat. Nienke: ‘Al doende leer je. Elke keer worden je grenzen verlegd en ga je een stapje verder. Zo durfde ik in het begin geen hormonen te spuiten en deed een vriendin dit voor mij. Na een tijdje nam ik het gewoon mee in een tasje op een verjaardag of op vakantie en voelde het totaal niet als een opgave.’

Behandelingen

In het Deventer Ziekenhuis hebben we verschillende behandelingen voor een kans op een zwangerschap. Bij een IUI-behandeling worden – na het opwekken van de eisprong – speciaal geselecteerde goed bewegende zaadcellen rechtstreeks in de baarmoederholte ingebracht. Bij de IVF-behandeling wordt geprobeerd met hormonale stimulatie meerdere (vijf tot tien) eicellen tegelijkertijd te laten rijpen. De eicelstimulatie en de eicelpunctie vinden plaats in het Deventer ziekenhuis. De bevruchting (laboratoriumgedeelte) en de terugplaatsing vinden plaats in Isala.

Zwanger

Na verschillende IUI-pogingen, zijn Nienke en Michel zo relaxed mogelijk het IVF-traject in gegaan. ‘We zijn heel nuchter, ook al was het spannend. Vanuit de verzekering worden in totaal drie pogingen van terugplaatsing vergoed. In de derde poging hadden we nog twee eicellen over en zijn we nog naar Amsterdam gegaan voor een andere techniek van terugplaatsing. Uiteindelijk was dit niet meer nodig, want toen bleek Nienke zwanger’, vertelt Michel met een grote glimlach. Toen ze eindelijk een positieve zwangerschapstest in handen hadden, was er ongeloof, blijdschap en een enorm geluksgevoel. ‘We zijn enorm dankbaar en sprongen letterlijk een gat in de lucht!’

Omgeving

Aangezien het traject drie jaar lang duurde, hebben Nienke en Michel mensen in hun directe omgeving op de hoogte gesteld. Nienke: ‘Ik vond het omgaan met de omgeving nog lastiger, dan het traject zelf. Op een gegeven moment gingen we minder delen, want het leverde toch niks op. Mensen zeiden dan vaak ‘’je moet het loslaten’’. Dat vind ik zo’n dooddoener. Natuurlijk moet je het niet loslaten, want dan komt er helemaal geen kind. Je moet het accepteren.’

Hoop houden

Michel: ‘Je kunt een kind krijgen niet toveren, dus je moet het accepteren. Het ziekenhuis heeft ook nooit gezegd dat het niet gaat lukken. Het was gewoon pure pech dat het niet lukte.’ Nienke: ‘We hebben altijd hoop gehouden en in elk moment gedacht, dit moment zou het misschien wel kunnen lukken. Iedere kans die er is, is oprecht een nieuwe kans. Toch had ik wel veel spanning aan het eind: ‘gaat het ooit nog wel lukken?’ We hadden zelfs een plan B in gang gezet, om voor adoptie te gaan.’

Deventer Ziekenhuis

Nienke en Michel zijn in het Deventer Ziekenhuis geholpen door een team van drie gynaecologen en verpleegkundigen. Nienke: ’We zijn een bekend gezicht in het ziekenhuis, want we kwamen er elke maand, drie keer achter elkaar. De informatie wordt goed uitgelegd en alles gaat stap voor stap, alleen wanneer jij dit wilt. Het gaat er heel erg om wat wij zelf willen en dat is prettig. Er wordt met ons meegedacht en we hadden echt het gevoel dat we gezamenlijk met iets bezig waren. Het team voelt aan als je meer ondersteuning nodig bent. Ze zijn erg betrokken gedurende het traject.’

Een beloning

Een IVF-traject kan lang duren, bovendien is succes niet gegarandeerd. Nienke: 'Ik was van tevoren erg bang dat ik mezelf kwijt zou raken door alle hormonen, maar dat is puur de angst en onwetendheid. Je moet je koppie erbij houden, dan is het goed te doen. En onze weg naar de eerste zwangerschap loopt weer totaal anders dan de tweede en derde.’’ Michel: ‘’Het wachten duurde lang, maar de beloning is dat het goed gelukt is! Dat was het meer dan waard.’